Is een tatoeage kunst of niet? Om daar achter te komen interview ik een tattoo kunstenaar op IJburg. Omdat tattooshops en studio’s in de binnenstad vaak klein lijken, is mijn verbazing groot als ik Ink & Intuition binnenstap. Het blijkt een royale luxueuze studio waarin eigenaresse Marloes Lupker mij met trots verwelkomt.
Mijn eerste vraag is: ‘Hoe word je tattoo kunstenaar?’ Marloes, 32 jaar, vertelt dat zij vanaf haar veertiende al de droom had ooit tattoo kunstenaar te worden. Ze had samen met haar moeder een tatoeage laten zetten, een roos. Toen ze de shop uitliepen zei ze tegen haar moeder dat ze het leuk vond wat die man had gedaan, maar dat zij het waarschijnlijk beter kon. Dat is in haar hoofd blijven hangen, zij het dat ze niet in één rechte lijn haar doel bereikte. Nadat ze haar vwo-diploma had gehaald wilde ze archeologie studeren. Dat bleek na één week al een vergissing. Maar wat dan wel? Haar moeder herinnerde haar aan haar voornemen ooit een tattoo kunstenaar te worden. Ze ging op zoek naar een opleiding en vond Upper Ten Tattoos, in de Maasstraat. Maar daar was geld voor nodig. Om dat bij elkaar te krijgen werd ze tandarts-assistente. Marloes: ‘Dat leek mij wel handig als je tattoo kunstenaar wilt worden. Je leert een heleboel over hygiëne en ik dacht dat ik dat wel nodig had bij wat ik wilde. Plus, ik verdiende er geld mee. Toen ik voldoende gespaard had, stopte ik bij de tandarts en meldde me aan voor de opleiding. Dat betekende niet meteen laten zien hoe goed je tatoeages kunt ontwerpen, maar dagenlang machines uit elkaar halen en in elkaar zetten en veel oefenen op een lapje siliconen. Hierdoor leer je hoe een tatoeëermachine in de hand ligt en hoe je ermee moet werken.’
Kunst of niet?
Omdat ze echt kunst wilde maken van haar tatoeages, besloot ze naast haar opleiding bij Upper Ten Tattoos een opleiding aan de kunstacademie te volgen. Lachend: ‘De eerste keer kwam ik bij de Rietveld Academie niet eens de eerste ronde door. Ik probeerde het nog een keer en werd toen toegelaten voor de avondopleiding. Ik vond het geweldig. Je deed van alles om kennis te maken met de diverse disciplines. In het tweede jaar begonnen de leerkrachten echter van mij te verlangen dat ik een richting zou kiezen die niet mijn richting was. Zij vonden namelijk dat tatoeëren geen kunst was. Toen ben ik gestopt. Ik had inmiddels een mooie portfolio gemaakt en kwam via Facebook terecht bij een tattooshop in Voorschoten. Daar heb ik zes jaar gewerkt. In een tattooshop gaat het anders dan bij een normaal bedrijf. Je bent er zzp’er. Je huurt een eigen werkplek en je bepaalt zelf wat je doet en hoe je het doet, als het maar past bij de uitstraling van de shop waar je werkt.’ Na zes jaar besloot ze een eigen studio op te zetten en begin 2019 is ze uit Voorschoten weggegaan. Na een lange zoektocht – veel winkeleigenaren wezen haar af omdat tatoeëren geassocieerd werd met Hells Angels – vond ze eind 2019 deze ruimte op IJburg. Het bleek een geweldige plek waar haar studio met veel succes al een jaar draait. Ze heeft er vier werkplekken, waarvan er drie verhuurd worden. Degenen die zo’n plek huren moeten zelf voor hun apparatuur en inkt zorgen.
Dezelfde tatoeage graag
Marloes vertelt dat mensen die getatoeëerd willen worden meestal via internet of telefonisch contact met haar opnemen en vertellen waar de tatoeage aan moet voldoen, in welke stijl ze hem willen en waar hij gezet moet worden. ‘Ik ga dan aan de slag en maak een of meerdere tekeningen waarvan ik denk dat ze voldoen aan de wens van de klant.’ Op de vraag of ze de afbeeldingen uit een voorbeeldenboek haalt, kijkt ze me verbaasd aan. ‘Nee, dat doen de studio’s misschien die voor een toerist een kleine tatoeage zetten, maar bij mij en in veel gerenommeerde studio’s gebeurt dat in ieder geval niet. Ik heb veel tijd nodig voordat ik tevreden ben over het resultaat en dan moet de klant het natuurlijk ook nog zijn. Het gebeurt regelmatig dat mensen heel graag een tatoeage willen die ze op internet of bij iemand anders hebben gezien. Je kunt dan zeggen dat het niet zo’n goed idee is, maar daar wordt niet naar geluisterd. Ik maak dan een ontwerp in de richting van wat de mensen willen. Maar nooit wordt hij precies zo. Negenennegentig procent van mijn ontwerpen is goed of zelfs nog mooier dan de klant had bedacht. Pas daarna komen ze naar de studio om hem ook daadwerkelijk te laten zetten.’ Marloes heeft niet één bepaalde stijl, maar is in haar ontwerpen heel veelzijdig en ze pakt ook elke uitdaging aan. Op de vraag of het wel eens gebeurt dat ze een spelfout maakt in de tekst of totaal de plank misslaat als het in een vreemde taal moet, antwoordt ze dat ze alles eerst driedubbel laat checken. Dan nog is er een laatste check, omdat de tatoeage eerst met carbonpapier op de huid wordt aangebracht. Pas daarna, als alles is goed bevonden, gaat ze aan de slag.
Factor vijftig in de zon
Een tatoeagemachine werkt als een soort naaimachine: de naald gaat op en neer en prikt minuscule gaatjes in de huid. En ja, het doet zeer, bij de één meer dan bij de ander. De naald wordt tijdens het zetten steeds in een klein potje inkt gedoopt. Voor iedere kleur is er een apart potje. ‘Er gaat maar een klein beetje inkt in de huid, de rest blijft erop liggen en dat veeg je dan steeds weg. Daar gaat veel tijd inzitten.’ De tatoeage op haar eigen arm heeft acht uur in beslag genomen. De inktmoleculen zijn te groot om door het afweersysteem van het lichaam te worden verwijderd. Daarom worden ze ingekapseld en hierdoor blijft de tatoeage zichtbaar en mooi, als je er tenminste niet mee in de zon gaat zitten of je anders insmeert met minimaal factor vijftig. Het is daarom ook heel veel werk om de tatoeage als je hem niet mooi meer vindt, te laten verwijderen. Zelf wijst ze op de tatoeage die ze met haar moeder had laten zetten. Die past niet meer bij wat ze mooi vindt en hij wordt nu weggelaserd. ‘Niet helemaal hoor, dat is veel te duur. Als hij licht genoeg is, kan ik daar weer een mooie nieuwe tatoeage overheen laten zetten.’ ⋅
deel dit artikel: