Stichting Geheugen van Oost verzamelt verhalen over Amsterdam-Oost van (oud)bewoners en anderen. Alle verhalen zijn te lezen op www.geheugenvanoost.amsterdam, zodat de geschiedenis niet verloren gaat. De IJopener publiceert regelmatig een verhaal. Deze keer herinneringen aan het Oostelijk Havengebied van de jaren 90.
TEKST EN FOTO’S: WINNY ROS
Begin jaren negentig waren Sporenburg, het KNSM- en Java-eiland nog een behoorlijke wildernis en rafelrand van de stad. Op het KNSM-eiland werd wel al heftig gebouwd maar als de bouwvakkers naar huis waren was het een desolate, winderige uithoek ver van de bewoonde wereld. De nomaden waren vertrokken met de woonwagens en alleen krakers in de oude gebouwen, het restaurantschip Het Einde van de Wereld en de kunstenaars in Loods 6 bleven dan nog achter.
In deze tijd van de transitie krakers-bolwerk naar een stichting Loods 6 had ik het geluk in de jaren 1992-1993 als illustratrice/kunstenaar een geweldig atelier te kunnen huren, 70 vierkante meter op een mooi punt. Boven de plek waar een tijdelijke Albert Heijn kwam die later naar winkelcentrum Brazilië is verhuisd.
De creatieve bedrijven kwamen op de eerste etage, op de tweede verdieping bleven de ateliers voor de kunstenaars. Vanaf deze etage hadden we ook toegang tot het dak waar we met uitzicht op het IJ in de zomer menig lunch en drankje hebben genuttigd, mooier kon je het niet hebben! Hebben daar ook een vuurwerkshow kunnen bekijken die van achter het centraal station werd gegeven, wat een beleving, alsof het alleen voor ons werd afgestoken.
Eens per week organiseerde ik voor collega’s een avond modeltekenen. Dit bracht met zich mee dat ik de modellen achter het CS op moest gaan halen omdat de modellen ‘s avonds niet alleen met de fiets of bus naar het KNSM-eiland durfden te komen. De achterkant van het CS had toentertijd geen goede reputatie met de heroïneprostituees die daar hun beroep uitoefenden. De modellen die voor ons poseerden kwamen echter van de toneelschool en de dansacademie, een heel andere tak van sport!
Een aardig detail: Door de protestactie van de toenmalige bewoners en kunstenaars zijn destijds de populieren gered bij de fontein op de KNSM-laan, deze dreigden gekapt te worden. De aanblik van deze reuzen blijft een feest voor het oog.
Woon nu alweer 22 jaar op Sporenburg na wat omzwervingen op andere locaties in Amsterdam en twee jaar in de VS. Toen we het appartement hier betrokken voelde het als thuiskomen ondanks de vele veranderingen in het havengebied en Amsterdam-Oost sinds mijn jeugd. Ben opgegroeid in de Halmaheiratraat en zat op de 5e (basis) Montessorischool in de Watergraafsmeer aan het Galileïplantsoen.
Een groot deel van de familie, vaders- en moederskant, de families Ros en Scheltema, woonden ook in Oost, in de Bawean- en Boetonstraat. De opa’s en oma’s, tantes en ooms van beide kanten bij elkaar om de hoek!
Mijn vader werkte als bootsman en later als stuurman o.a. voor de KNSM. Ik herinner me goed de lange fietsbrug over het rangeerterrein hier op Sporenburg. Bij mijn moeder achterop op de fiets naar het schip als het hier aan de kade was afgemeerd. Een heel avontuur om aan boord te mogen.
Een bijzondere plek toen, maar ook nu, met zoveel geschiedenis.
