‘Ik zie het al, jullie hebben van het weekend treuzelaars gegeten. Dat kan makkelijk tien secondes sneller!’ Hier en daar een glimlach, nog snel wat zweetdruppels uit het gezicht vegen, een diepe zucht als de pieper weer gaat. ‘Kom op! Lopen! Sneller! Dat kunnen jullie!’
Zo hard als hij is als trainer, zo zachtaardig reageert Kenneth Sances als ik hem vertel dat de redactie van de IJopener getipt is. ‘Een sociaal bewogen man, een fantastische kickbokstrainer en iemand waaraan mijn zoon veel te danken heeft’, aldus een dankbare en trotse moeder. Een interview met deze trainer en een inkijkje in zijn kickboksschool waar het om zoveel meer dan alleen kickboksen draait.
Kun je wat meer vertellen over deze leerling, wiens moeder ons gemaild heeft?
’Als ik eraan denk, word ik een beetje emotioneel. Want deze jongen kan boksen dat zeg ik je, maar nog veel indrukwekkender is de persoonlijke groei die hij heeft doorgemaakt. Toen hij bij ons binnenkwam was hij verlegen en onzeker. Daarom heb ik hem vanaf moment één duidelijk gemaakt dat hij hier zichzelf kan zijn. We lachen elkaar hier niet uit, oordelen niet, pesten niet en duwen mensen hier niet in hokjes. Hij werd opgenomen in de groep en ik zag dat hij eigenlijk meteen opbloeide. Zijn zelfvertrouwen nam toe en hij kwam beter in zijn vel te zitten. Geweldig om daar een rol in te kunnen spelen. Hoe lief ik het ook vind dat hij en zijn moeder dankbaar zijn, ik ben hen juist dankbaar.’
Dit is meer dan alleen kickbokstraining volgen, of niet?
‘Het gaat bij mij om het hele pakket. Ik probeer als trainer het beste uit mijzelf over te brengen op mijn pupillen. Zelfdiscipline, zelfrespect en zelfvertrouwen; zaken waarmee ze de wereld in kunnen. Dat geldt ook voor buiten de ring. Het is ook een stukje opvoeding. En dat doe ik niet alleen, daar helpen andere volwassen leden ook bij. Dat is hoe de groepsdynamiek hier werkt.’
En tussendoor scout je ook nog eens talent?
‘Ja dat klopt en dan in de breedste zin van het woord. Vaak zie ik na drie trainingen wel of iemand talent heeft en na een half jaar of het iets is waarmee we verder kunnen. Het kan namelijk ook heel goed zijn dat iemands toekomst bij een andere sport ligt. Iemand die bijvoorbeeld goed kan boksen, maar een nog veel betere looptechniek heeft, stimuleer ik om na te denken over een switch naar atletiek. Er komen ook regelmatig kleine voetballertjes voor een proeftraining. Als ik zie dat voetbal ze beter ligt, dan adviseer ik de ouders om ze gewoon op voetbal te houden.’
Jij begon ook met voetbal, maar uiteindelijk bleek kickboksen je passie?
‘Ja absoluut. In 1979 maakte ik kennis met de sport. Een vriend zei dat het iets voor mij was. Mijn moeder wilde er alleen niks van weten. Gelukkig was het dicht bij mijn huis en kon ik doen alsof ik ging buitenspelen, terwijl ik in werkelijkheid stiekem aan het trainen was. Dat ging een paar jaar zo door totdat mijn trainer het tijd vond voor wedstrijden. We haalden mijn moeder over en zo stond ik als zeventienjarige al op wedstrijden in Frankrijk.’
Je bent meermaals Nederlands kampioen geweest en hebt vele internationale wedstrijden gevochten en hebt uiteindelijk de overstap gemaakt naar het trainersvak. Ook daarin heb je behoorlijk wat successen geboekt toch?
‘In 1993 heb ik Sances Gym opgericht en in de afgelopen jaren heb ik een aantal grote namen uit de kickbokswereld mogen trainen. Mike Passenier is er eentje van. Hij is een succesvol trainer en eigenaar van Mike’s Gym, eerst in Amsterdam-Noord en inmiddels in Oostzaan. Deze sportschool heeft kampioenen als Melvin Manhoef, Joerie Mes, Björn Breggy en Badhr Hari voortgebracht. Een andere oude bekende is Ronald ‘Ropie’ Adriaans. Ook hij is inmiddels zelf een succesvolle kickbokstrainer bij Ropie Gym in Almere-Buiten.’
Hoewel misschien niet iedereen deze namen kent, wordt kickboksen wel steeds populairder. Toch heersen er ook nog steeds vooroordelen over de sport. Wat vind jij hiervan?
‘Natuurlijk hoor ik mensen zeggen dat het agressieve sport is, maar wat die mensen niet weten is dat het juist draait om het beheersen van agressie. Voorbeelden zoals Rico Verhoeven, Remy Bonjasky en Ernesto Hoost geven de sport gelukkig wel een andere vibe. Vroeger moesten sportscholen niks van kickboksen hebben, mocht ik met pijn en moeite een proefles geven. Dat is nu wel anders. Zelfs kinderen vinden het leuk en stoer. Ik train momenteel ruim dertig kinderen.’
deel dit artikel: