De kop van Java-eiland was jarenlang een van de laatste stukken braakliggend terrein in het hart van de stad. Op loopafstand van Centraal en het Scheepvaart lagen de betonnen platen van het voormalige scheepsdok te wachten op een bestemming. Een bestemming die nog steeds ter discussie staat: Want ja, die fietsbrug…

Waar Java-eiland nu misschien de springplank naar Noord wordt, was het ooit de poort naar De Oost. Een geschiedenis die is opgenomen in de inrichting en architectuur van hotel Jakarta, het hotel dat sinds een jaar de voorsteven van het eiland vormt. IJopener is benieuwd naar het verhaal achter het met prijzen overladen hotel en neemt een kijkje.

Met het nieuws dat hotel Jakarta de winnaar is van De Gouden AAP publieksprijs als beste Amsterdamse gebouw onder de arm, stappen wij de lobby binnen. We worden ontvangen door gastheer Bert Kommerij. Een boomlange verschijning die met aanstekelijk enthousiasme over het  hotel spreekt en schrijft. Als buurtbewoner is hij al jaren betrokken bij de ontwikkelingen op Java-eiland. Betrokkenheid die de gemeente deed besluiten hem een stem te geven in de jury die de laatste drie hotelplannen beoordeelde.

Bert Kommerij (foto: Marcel de Cnock)

Huiskamer van de buurt

Bert ontvangt ons in de punt van het hotel. Gasten, maar ook dagjesmensen, kijken hier vanonder het metershoge plafond uit op het gewelf van het station en de nieuwe torens die verrijzen in Amsterdam Noord. Bert vertelt dat hij in zijn weblog Over de kop schrijft over het gebied. Het was zijn favoriete plek om te wandelen met zijn hond. Hoewel er met de komst van het hotel iets van deze open ruimte verdwenen is, streeft het hotel naar het teruggeven van de verloren publieke ruimte. Het ziet zich zelf graag als huiskamer van de buurt. ‘Bij Bakkerij Westers komen veel buurtbewoners bijvoorbeeld hun brood halen. En als je hier de weg oversteekt, fiets je zo over de as van het eiland, langs de vier binnentuinen. De tropische tuin in het hotel is eigenlijk de vijfde tuin van het Java-eiland.’ 

Klimaatneutraal

Lopend door het hotel heeft Bert met iedereen een praatje. De barman in de skybar, de bediening in het restaurant en verschillende hotelgasten. Vanuit zijn persoonlijke geschiedenis als hoorspelschrijver bij de NPO benadert hij het hotelleven als een verhaal. ‘De dingen die ik dagelijks zie, hoor en meemaak verwerk ik in een column die verschijnt in de HARRY!, het magazine van de Westcord hotelketen.’ Bert neemt ons mee naar de derde verdieping, waar we een kijkje nemen in een van de kamers. Uitkijkend op de Jan Schaeferbrug en de appartementen van de Veemkade vertelt hij over het ontwerp en de inrichting van de kamers. Het hotel is klimaatneutraal gebouwd, maar wat betekent dit voor de gast en omgeving? Aan de hand van de hotelkamer kunnen we de modulaire structuur van het hotel zien. De kamer is uit een stuk op locatie in Nederland gemaakt. De buitenkant van de kamer is bedekt met zonnepanelen en het binnenbalkon fungeert in de winter als isolatieruimte. In de zomer wordt juist de koele lucht vastgehouden. Alle kamers samen zijn negen hoog gestapeld. De tropische tuin en het glazen plafond zijn behalve fotogeniek ook een manier om het klimaat in de grote hal te reguleren.

Het hotelleven als verhaal

De gasten zijn duidelijk ook in hun nopjes met het design. Op elke hoek van de tuin is een selfie fotoshoot gaande. Wij willen ook graag een fotogenieke selfie.  Een van de suites in de punt moet het worden. Die op vierde verdieping blijkt bezet; Bert vraagt de gasten na aankloppen nonchalant of alles naar wens is en wij vervolgen snel onze weg naar de vijfde. De prosecco en welkomsttekst in het Japans liggen al klaar, maar wij kunnen nog snel naar binnen om van het overweldigende uitzicht te genieten. Met de driehoekige uitloop, lichtinval van alle kanten en het zitje in de punt past de suite zo in een filmset.

Terug beneden vertelt onze gastheer over het nog niet geschreven verhaal van een gevonden scheepsanker. ‘Bij het lichten van de betonplaten kwam dit anker naar boven. Er is nu een plekje voor gevonden in het hotel. Archeologen dateren het anker op begin twintigste eeuw, maar verdere details ontbreken. Het lijkt mij leuk als de kinderen van basisschool De Kapitein verhalen bij dit anker verzinnen, zodat we er een bordje bij kunnen zetten met een mooi verhaal.’

deel dit artikel: