Als je 43 bent zoals Stan Postmus, behoor je tot de oude garde van de skaters. Dat wil niet zeggen dat je te oud bent om deze sport te beoefenen. Wel dat je ervaringsdeskundige bent die weet hoe een goede skatebaan eruit moet zien. En zo’n skatebaan wordt gebouwd op Zeeburgereiland.
Stan houdt zich beroepsmatig bezig met het adviseren over de bouw van goede skatevoorzieningen. Ook organiseert hij skate-evenementen. Hij wordt steeds vaker door gemeenten uitgenodigd om mee te denken. Hij is op zijn twaalfde begonnen met skaten en was er meteen aan verslingerd. Met zijn studenten-ov-kaart reisde hij het hele land af, op zoek naar de mooiste skateplekken. Die waren vaker in de kleinere dan in de grote gemeenten te vinden.
Een skatepark van 3.000 m2 op Zeeburgereiland
Meteen na de middelbare school vertrok hij naar Californië, omdat daar de skateplek bij uitstek is. Hij heeft er meer dan een jaar gewoond. Weer terug in Nederland was het contrast met Amerika wat dat betreft wel heel groot. Er waren wel voorzieningen maar vaak erg verouderd en slecht onderhouden. Stan: ‘Dat was voor mij heel frustrerend omdat ik weet hoe het wel kan en hoe succesvol het kan zijn. Hier in Nederland leek het erop dat de fabrikant van de wipkip en de peuterglijbaantjes ook een skatebaan in zijn portefeuille had. Dat leverde in bijna iedere gemeente een zelfde soort skatebaan op, een ongeïnteresseerde en ongeïnspireerde standaardbaan.’
Blauwe ogen
Volgens Stan komt dat doordat opdrachtgevers, in dit geval gemeenten, vaak onvoldoende verstand hebben van deze sport en de kwaliteit van de middelen niet kunnen beoordelen. Hij is van mening dat het beter is de doelgroep bij een dergelijke aanschaf te betrekken in plaats van de leverancier op zijn blauwe ogen te geloven. Het vinden van de doelgroep is volgens hem niet zo heel ingewikkeld. ‘Bijna iedere stad heeft op z’n minst één skatewinkel. Amsterdam bijvoorbeeld heeft maar liefst tien winkels voor de urbansports skateboarden, inline skaten en BMX-en, en nog eens zes skateboard winkels. Daar kan je vragen wie wil meedenken over de aanleg van een skatebaan. Dat wil bijna iedere skater of BMX fietser.’ En dan kom je volgens Stan tot de keuze van een goede en degelijke baan. Een voorbeeld daarvan is de skatebaan in de Marnixstraat. De Marnixbaan is dertien jaar geleden gebouwd en volgens Stan een baan met weinig onderhoud en bovendien dé baan van Amsterdam. Een slecht voorbeeld was de skatebaan op het Museumplein. Die was ondeugdelijk en moest uiteindelijk vervangen worden. De huidige baan is prima, toch staan er nog genoeg slechte voorbeelden in de stad.
Amsterdam, waarom niet
Tijdens een internationaal skate-evenement ontmoette Stan een Zweed die in Malmö een gigantisch skatepark uit de grond mocht stampen. Het oppervlak ervan was meer dan 3000 vierkante meter, dat later zelfs is uitgebreid naar 4300 vierkante meter. Hij werd uitgenodigd voor de opening en kwam helemaal geinspireerd terug in Nederland. Een ding was hem duidelijk: dit moest ook mogelijk zijn in Nederland, sterker nog: in Amsterdam. De vraag was hoe. In 2012 besloot Stan, nadat hij de vereniging Skatemates had opgericht, namens de vereniging te gaan inspreken bij de commissie Kunst, Sport en Zorg. Daar had hij drie minuten de tijd om zijn verlanglijstje neer te leggen. Op een A4’tje stond zijn verhaal, dat hij precies in drie minuten kon vertellen. Na zijn betoog kwamen er veel vragen vanuit de commissie en sportwethouder Erik van der Burg beloofde zich hard te maken voor een dergelijk project. Voordat hij besloot in te spreken bij de gemeente had hij op eigen initiatief een tijdelijk skateparkje gebouwd in de Houthavens. Op de fundering van een oude loods heeft hij betonnen skate-toestellen geplaatst. ‘Er is heel veel stampij omheen gemaakt. Wij hebben een crowdfunding opgezet om geld in te zamelen om de toestellen te bouwen. Ongeveer 130 mensen hebben geld geschonken.’ Hij begon in zijn eentje en al snel kwamen mensen hem helpen. Hij kreeg veel publiciteit en is op tv geweest. Dat heeft heel positief uitgepakt.
Ideale plek
Amsterdam ging om, waarna een lang traject volgde naar onder andere een geschikte locatie. In eerste instantie werd gekozen voor IJburg. Toen kwam plotseling Zeeburgereiland in beeld als een nog betere locatie. Er kwam een gepland voetbalveld vrij; de voetbalvereniging had behoefte aan drie velden en vond één veld te weinig. De perfecte skatebaanlocatie was gevonden. De gemeente en de stadsarchitecten bogen zich erover hoe de plek moest worden ingericht. Voordat er ook maar een paal in de grond ging, zijn eerst de bewoners van Zeeburgereiland betrokken bij de plannen. ‘Daar heeft de gemeente echt heel veel energie in gestoken. Er waren toen nog niet zo heel veel bewoners, maar genoeg om tegengas te krijgen. Uiteindelijk is alles heel goed gegaan. Er komt op het binnenterrein in de Sportheldenbuurt een skatepark van ongeveer 3000 vierkante meter, ingebed in een parkachtige omgeving. Hierin komen speeltoestellen, trampolines, glijbanen en een kabelbaan. Uiteraard komen er ook heel veel bankjes.’
Ambitieus plan
Amsterdam is heel tevreden met het hele project en het is voor Nederlandse begrippen het meest ambitieuze skatepark. De bouw is inmiddels begonnen. Er zijn heel veel palen de grond in gegaan en er is tot op de tweede zandlaag geheid. ‘De fundering is best technisch omdat hij trillingvrij moet zijn. De toestellen worden van piepschuim, licht en drukvast, en beton, onderhoudsvrij en sterk, gemaakt. Er wordt geen staal gebruikt omdat het niet het ideale materiaal voor een skatebaan is. Het wordt een skatebaan waarbij de doelgroep duidelijk inspraak heeft gehad. Hij wordt sterk en onderhoudsarm.’
deel dit artikel: