Fan

Ja ik ben fan. Fan van Femke Halsema. Al durf ik het bijna niet hardop te zeggen. Sinds haar aanstelling als burgemeester van Amsterdam is de teneur rond haar persoon nogal negatief. Dat begon al met haar kandidatuur. Femke zou niet voldoende bestuurservaring hebben. Of eerdere burgemeesters dat wel hadden? Daar hoorden we de man of vrouw in de straat nooit over. Of ze voldoende ervaring voor het ambt hadden, was voor burgers meer een kwestie van vertrouwen. Mettertijd leerden wij de burgemeester beter kennen. Femke was al bekend. Een beroemdheid bijna. Iedereen wist wie ze was. En had een mening.

Ook ik. Ik zag een vrouw die zich jaren staande had gehouden in de politiek, veelal tussen mannelijke collega’s. Een fractievoorzitter en partijleider die zich door de jaren heen bedreven toonde in het voeren van politieke debatten. Een welbespraakte dame die steevast fatsoenlijk bleef, redelijk, en solide dossierkennis liet zien. Iets waar haar collega’s in debatten nogal eens op stuk liepen. En al was ik geen fan van Groen Links, fan van Femke was ik snel. Haar wijze van politiek bedrijven vond ik mooi en respectvol. Haar idealen evenzeer. Een mooi politica en een mooi mens. Gedreven zelfs. En ze woonde in Amsterdam-Oost.

Voor mij was ze de ideale kandidaat. Een mening die verbazingwekkend weinig mensen deelden. Zelden heb ik zoveel kritiek gehoord op een burgemeester die amper begonnen was. Ook in functie krijgt ze weerstand. Al kan ik mij herinneren dat ook Eberhard van der Laan geen vrienden maakte met zijn soms ferme beslissingen. Het weghalen van huldigingen van het Leidseplein was zeker verstandig, gezien het veelvuldig uitrukken van de ME, maar o, wat was het volk boos. Ook het Museumplein was als alternatief snel passé. In 2011 kwam door afzetting van het gebied ook bestemmingsverkeer vast te zitten in de binnenstad tussen rellende supporters. Maar was dat Eberhard persoonlijk aan te rekenen?

Een burgemeester kan onmogelijk altijd populaire beslissingen nemen. Zeker niet op de korte termijn. En zeker niet voor iedereen. Ook Van der Laan was niet altijd populair. Maar nu is hij groots, bijna mythisch. Het is onmogelijk om geen fan van hem te zijn. Over Eberhard geen kwaad woord. En Femke volgt hem op. Een geïdealiseerde man. Onder nauw toeziend oog van het hele land. Fan van haar zijn is het tegenovergestelde. Dat lijkt bijna onoorbaar, zelfs dom. Al spreken de feiten vóór haar. Hele volksstammen vallen haar aan of over haar heen. Ze zou geen Amsterdamse zijn. Een grachtengordeltype. Elitair. Te groen, letterlijk en figuurlijk. Te veel vrouw. Incompetent. Uitgekookt. Of naïef. Te lief. Kil. Arrogant. Een feminist. Of juist het tegenovergestelde. Een bitch. Of softe hap. Allemaal vage en veelal tegenstrijdige labels. Een mens zou voor minder de deur niet meer uitgaan.

Concretere kritiek krijgt ze ook. ‘Ze pakt I amsterdam van ons af.’ En heel eerlijk, ik was ook aan de letters gehecht geraakt. Zo stom als ik ze tijdens de lancering vond. Een Engelse samenvoeging om Amsterdam te promoten. Ik vond het maar een rare, vergezochte woordspeling. En geldverspilling. Maar de megaletters werden een vast onderdeel van de stad. En mensen wennen aan wat ze kennen. Ook ik dus. Ik kan alleen maar hopen dat Femke ook went. Dat zij als eerste vrouwelijke burgemeester van Amsterdam eer voor haar inzet en durf krijgt. Meestal komt waardering later. Kijk naar Van der Laan. Al waardeer ik Halsema nu al. Een sterke vrouw met een zware taak.

Amsterdam worstelt met massatoerisme, huisvesting, armoede, veiligheid en milieu. Om niet te spreken over bureaucratie en belangenverstrengeling. En zeer complexe vormen van inspraak en samenwerking. Ingewikkelde vraagstukken genoeg. Kunnen wij ook minder bedeelden blijven huisvesten? Hoe houden we de stad veilig en leefbaar? Hoe geven we toerisme een plek zonder een attractiepark te worden? Waar laten we alle auto’s? Of fietsen? Hoe beschermen we het milieu? Gaan we voor geld en eigen verantwoordelijkheid of ook voor solidariteit? Hebben onze kinderen nog een toekomst in de stad? Zo kan ik nog wel even door gaan.

Je moet er maar zin in hebben om op al deze vragen een bevredigend antwoord te bedenken. En tegelijkertijd onder vuur te liggen. Handhaving van het boerkaverbod, ontruiming van het ADM-terrein of, om in de buurt te blijven, de recente nachtsluiting van de brandweerkazerne in Oost, Halsema is telkens de gebeten hond. Linksom of rechtsom Toch blijft ze onverminderd positief. Amsterdam is open, vrij én voor iedereen, rijk of arm. Geboren en getogen of import. Een mix van culturen. En ja, dat leidt ook tot problemen. Met een menselijke burgemeester aan het roer vertrouw ik erop dat er ook menselijke besluiten komen. Al zien wij als burger misschien niet altijd het belang op de lange termijn. Al zijn we het niet altijd eens met bestuurlijke compromissen en is niet elk besluit naar onze persoonlijke wens. Ik zeg: hup Femke! Maar ja, ik ben dan ook fan.