Als kind al
tegen de wind in
vervolg ik
mijn levensweg
nu hier
op deze winderige plek
Land veroverd op het water
zonder wapen
of geweld
Door helden 
geschapen
die onvermoeibaar
zand op zand stapelden
Daarna de leegte 
de kranen en de blokkendozen 
waartussen de wind
gierend van de lach
stormenderhand
mijn parapluie omklapt
Dit keer
is het het weer 
niet de mens
die mij genadeloos
op mijn knieën dwingt 
en bij mijn lurven pakt.
deel dit artikel: