De mooie foto’s van de renovatie van de Piet Heintunnel in de vorige IJopener zijn gemaakt door Tom Feenstra. Alle reden om eens uit te zoeken wie hij is. Een ding is al snel duidelijk, hij is niet altijd fotograaf geweest. Zijn wiskundeleraar heeft wel ooit het vlammetje aangestoken. 

In een gemeenschappelijke werkruimte in Loods 6 vertelt Tom Feenstra (65 jaar) over zijn eerste contact met fotografie. ‘Mijn leraar wiskunde had in de fietsenstalling een doka gemaakt, waar hij fotoles gaf. (Lachend) Ik studeerde autotechniek, maar om je de waarheid te zeggen heb ik na mijn opleiding nooit onder een auto gelegen. Tijdens die fotolessen kreeg ik voor de eerste keer het gevoel dat dit me ook echt interesseerde.’ Het was dus niet gek dat hij na de LTS belandde in een fotovakzaak, Foto Booms in Amsterdam. Tom: ‘Ik wilde snel gaan werken en geld verdienen om een brommer – een Zündapp – te kopen. 
Foto Booms was een echte fotovakzaak, die onder andere dure apparatuur verkocht. Naast de verkoop mocht ik ook voor verzekeringen antiek fotograferen. Iets als What you see is what you get, dus geen kunstzinnige hoogstandjes, maar gewoon simpele foto’s waarop te zien was hoe het verzekeringsobject er uitzag. In die tijd ontdekte ik een opleiding voor fotografie en retail bij Lex Werkheim in Buitenveldert. Dit was een opleiding van twee jaar en die was geweldig.’
Op een gegeven moment raakte hij zijn baan kwijt en iemand gaf hem de tip bij café-restaurant De Zeilvaart op de De Ruijterkade te solliciteren. Daar heeft hij tien jaar gewerkt. ‘Het restaurant was gevestigd in een prachtig pand met veel klandizie. Je ontmoette daar mensen uit de directie van bijvoorbeeld Shell, maar ook mensen met minder hoge posten in het bedrijfsleven. Hierdoor krijg je heel veel mensenkennis.’ De eigenaar verkocht het pand aan de NS, waardoor Tom zijn baan kwijtraakte.

Bijzondere techniek

Tom is altijd blijven fotograferen en zijn werk had altijd iets anders dan dat van de gemiddelde fotograaf. Na het restaurant kreeg hij een baan bij de audiovisuele dienst in ziekenhuis Amstelland in Amstelveen. ‘Ik organiseerde daar van alles, tot complete symposia aan toe. Dat is dan weer het voordeel als je zo lang in de horeca gewerkt hebt. Je weet de weg en je kent de spraak.’ 
Zijn vriendin Marette Buist, al dertig jaar grafisch ontwerpster (Smoelwerk Vormgeving), gaf het zetje tot de ommekeer in zijn leven… de fotografie. Hij schafte een Nikon D300 aan, daarna een trapje hoger en weer een trapje hoger tot de Nikon D850 full frame. Zijn eerste foto-opdracht was een serie portretten voor de Jan van Goyenkliniek en foto’s voor het Esthetisch Centrum. 

Vanuit de horeca de fotografie in, een grote stap

Bij een heel andere tak van fotografie kwam hij terecht door een geweldige opdracht om sieraden te fotograferen voor Juwelier Lyppens. ‘Dan kwam een van de werkneemsters van Lyppens op haar scooter naar me toe met een kartonnen doos vol kostbare sieraden, die ik dan moest fotograferen. Dus niets werd gebracht in een dure auto. Ik had daarvoor een tent op mijn werktafel gebouwd, met drie lichtbronnen waardoor ik heel diffuus licht kreeg. Ik fotografeerde sommige sieraden middels ‘focus stacking’. Met ‘focus stacking’ maak je niet één foto, maar een serie foto’s waar op diverse punten op het object scherp wordt gesteld. Daarna worden de foto’s uit de serie samengevoegd tot één foto waardoor alle beelden tezamen een beeld opleveren dat op ieder punt in focus is. Voor deze en de andere nabewerkingen is heel veel tijd nodig. Maar het resultaat is uiteindelijk dan ook helemaal perfect.’

Fotograferen in de bouw

Tegenwoordig werkt hij ook voor de Gemeente Amsterdam. Hij fotografeert in opdracht van de gemeente allerlei zaken, de ene dag is dat de burgemeester en een dag later een nieuwe vuilcontainer in Amsterdam-West. Tevens heeft hij diverse projecten voor de afdeling bruggen en kademuren mogen verzorgen. Op dit moment houdt hij de vorderingen van de renovatie van de Piet Heintunnel bij. Iedere week worden er foto’s gemaakt van de werkzaamheden. ‘Ik maak gemiddeld vierhonderd foto’s per keer en daarvan blijven er ongeveer honderdvijftig over die op internet gepubliceerd worden. Amsterdam heeft een pool van ongeveer vijftien fotografen, waar ik er één van ben. Mijn werkzaamheden voor de Piet Heintunnel lopen van juli 2021 tot 30 september 2022. Dus tot de renovatie klaar is. Ik vind het fotograferen van bouwwerkzaamheden geweldig.’ 

Toekomstdroom

Tom deed ook veel vrij fotowerk, maar daar komt op dit moment niet veel van, omdat zijn agenda behoorlijk vol staat. Wat hij wel doet, is ieder jaar samen met Marette heel veel aandacht besteden aan een bijzondere kerstkaart. Met enige trots vertelt hij dat er mensen zijn die al hun kaartjes bewaren, omdat zij het kleine kunstwerkjes vinden. Altijd staan hij en Marette er samen op, in een bijzondere setting. Voor het laatste kaartje maakte hij een afbeelding van een schilderij en liet daarvan een compleet achtergronddoek printen van ruim vijf bij vier meter. ’Om de juiste sfeer te treffen’, lacht hij. Dan worden er nog kostuums en accessoires gehuurd, kortom, om het op z’n Amsterdams te zeggen: ‘Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat.’ Een van zijn klanten, de huisarts van Tom en Marette, vond dat zo bijzonder dat zij met haar hele team op die manier gefotografeerd wilde worden, in een Peaky Blinders-setting. En zo geschiedde. Daarna wilde zij ook graag met haar hele gezin op zo’n manier gefotografeerd worden. Al met al een heel bijzondere opdracht. 
Op de vraag wat zijn toekomstdroom is, denkt hij heel lang na. ‘Tsja, toekomstdroom. Misschien fotograferen op een booreiland of op een oude scheepswerf. Maar, eens mogen meelopen met Edwin Olaf of met een goede modefotograaf lijkt me ook geweldig. Dan leer je nog meer over hoe je omgaat met een perfecte lichtsetting. Met Jimmy Nelson, die oude volkeren over de hele wereld  fotografeert, vaak zelfs met een platencamera, en die wel heel ver gaat in wat hij zelf hiervoor moet opofferen, wil ik ook wel een borrel drinken.’