Een laagdrempelige en veilige plek waar je kunt praten over zaken die jou als geadopteerde bezighouden. Met ruim 60.000 geadopteerden in Nederland verwacht je dat zoiets bestaat. Niet dus. De zoektocht van geadopteerde Stefan Martin Regelink leverde het initiatief van het Adoptiecafé op, met gespreksbijeenkomsten in onder andere de OBA aan het Javaplein in de Indische Buurt.

‘Zeker in Amsterdam verwacht je dat er wel zoiets is, maar niets is minder waar’, vertelt Stefan Martin. In zijn ‘adoptieproces’, zoals hij het zelf noemt, voelde hij een sterke behoefte om met lotgenoten te praten. Een aflevering van Eindelijk thuis, een programma over geadopteerde mensen, bracht hem van zijn stuk. ‘Vroeger heb ik ook wel naar Spoorloos gekeken, een soortgelijk programma, maar dat raakte me niet op deze manier. Dit kwam echt binnen. Ik wist dat ik hier iets mee moest, anders zou het in de weg gaan zitten.’

Wat hem nu precies zo raakte, is dat hij voor het eerst echt stil stond bij het feit dat hij geadopteerd is. ‘Sindsdien wil ik weten waar ik vandaan kom en hoe alles zit. Ik kom uit Colombia. Waarschijnlijk ben ik te vondeling gelegd, ben ik opgenomen in een weeshuis en van daaruit geadopteerd. Meerdere stukjes geschiedenis van mezelf die ik niet ken, dat voelt gek.’

‘Meerdere stukjes geschiedenis van mezelf die ik niet ken, dat voelt gek’

Lotgenoten opzoeken

Stefan Martin ging op onderzoek uit. Hij zocht contact met instanties, organisaties en platformen. Ook online ging hij op zoek naar wat adoptie nu precies inhoudt. Daarnaast wilde hij graag in contact komen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, lotgenoten zoals hij ze zelf noemt. ‘Ik kwam erachter dat dit door regels omgeven is. Als je bijvoorbeeld uit Korea komt dan kun je je aansluiten bij een Korea-groep en in mijn geval was dat dan dus een Colombia-groep. Maar ik wilde gewoon mensen ontmoeten die geadopteerd zijn. Dat is er bijna niet en zeker niet voor volwassenen.’

Dat moet anders kunnen, dacht hij en hij begon met een website waar hij de informatie deelde die hij tegenkwam in zijn eigen onderzoek. Een belangrijk onderdeel daarvan is volgens Stefan Martin het bewustzijn over adoptie. Volgens hem klopt het beeld niet dat mensen van adoptie hebben. Een zoekopdracht op Google wijst uit dat hij medestanders heeft. Iets meer dan een jaar geleden haalde de discussie over het Nederlandse internationale adoptiebeleid de Tweede Kamer. Als het aan de Raad van Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming en ruim twintig belangenorganisaties van geadopteerden ligt, komt er een einde aan internationale adoptie.

Niet alleen volgens deze instanties gaat er veel mis bij internationale adoptie, ook Nieuwsuur en Zembla toonden in de zomer van 2017 aan dat er met adopties vanuit Bangladesh en Sri Lanka in de jaren zeventigen tachtig veel misstanden gemoeid waren. In dat laatste land bestonden zogeheten babyfarms, waar vrouwen zwanger werden gemaakt om aan de vraag naar adoptiekinderen te kunnen voldoen. Stefan Martin heeft in zijn onderzoek en via lotgenoten bovendien vernomen dat het niet alleen deze twee landen zijn waar misstanden zijn.

Beeld te rooskleurig

Volgens Stefan Martin is het beeld van adoptie vaak te rooskleurig: ‘Met adoptie red je arme kinderen, je biedt ze een toekomst en haalt ze uit een nare situatie. Toch zijn er voorbeelden van geadopteerden waarvan de biologische broers en zussen wel bij hun ouders zijn gebleven en waar het goed mee gaat. Waarom? Omdat zij hun familie nog hebben, dat gaat boven bijvoorbeeld armoede of een oorlogssituatie. Ook het emotionele aspect wordt nauwelijks belicht. En daar zit ik nu zelf middenin. Als je bijvoorbeeld je adoptiepapieren opvraagt en ziet dat je een andere naam hebt en dat je geboortedatum een schatting is, dat doet enorm veel met je.’

In de eerste bijeenkomsten van het Adoptiecafé verwelkomde Stefan Martin zo’n tien lotgenoten, niet alleen uit Amsterdam, maar uit heel Nederland. De reacties waren positief. In 2019 vindt nog een gratis bijeenkomst voor lotgenoten plaats op 1 september in de OBA aan het Javaplein in de Indische buurt.

Hoewel nog steeds informeel en vrijblijvend, zullen de nieuwe open bijeenkomsten van het Adoptiecafé anders zijn. ‘Het wordt een programma dat geschikt is voor een breder publiek en waar ook mensen die niet geadopteerd zijn welkom zijn. We beginnen met een lunch en dan volgt bijvoorbeeld een lezing van een schrijver van een boek over zijn/haar verwerkingsproces’, vertelt Regelink. Voor dit jaar staan er, naast het Adoptiecafé in de Indische Buurt, twee bijeenkomsten gepland in het Tegulahuis in de Transvaalbuurt op 23 juni en 27 oktober. De toegangsprijs is € 10 en dit is inclusief lunch. 

Meer informatie over Stefan Martin Regelink, adoptie en de bijeenkomsten van Adoptiecafé op https://adoptiecafe.wixsite.com

deel dit artikel: