Huisarts in coronatijd

IJopener magazine maakt zich op voor een opengaande stad. Een Amsterdam Oost waarin weer geleefd wordt, maar waar een omhelzing in het Flevopark nog lang op zich laat wachten. We spraken met huisarts Allard Honig over het verloop van de coronacrisis en de impact op de reguliere gezondheidszorg binnen de huisartsenpraktijk.

Huisartsenpraktijk Zeeburg aan de Insulindeweg huist de praktijken van huisartsen Reuvekamp, Khoe, Scheeve en Honig. Elk hebben ze een eigen personeels- en patiëntenbestand, maar in geval van ziekte nemen de artsen voor elkaar waar. 

Allard vertelt dat ook huisartsen overvallen werden door de snelheid waarmee de lockdown op 16 maart plots een feit was. ‘Huisartsen hebben daar geen briefing over gehad. We moesten zelf bepalen wat de lockdown in de praktijk zou betekenen voor werk en patiënten. We hadden natuurlijk wel maatregelen genomen om ons voor te bereiden op een uitbraak in Nederland. We konden makkelijk aan beschermende middelen zoals mondkapjes komen, maar een duidelijke centrale richtlijn over het gebruik ervan ontbrak.’

Oud samenwerkingsverband met nieuwe betekenis 

De ochtend na de toespraak van Mark Rutte kwamen alle verpleegkundigen, huisartsen en assistenten om half acht samen om te bespreken hoe praktijk Zeeburg moest worden aangepast aan de nieuwe realiteit. In overleg met acht andere huisartsenpraktijken uit de Indische Buurt werd besloten een zogenoemde vieze praktijk op te zetten. Een huisartsenpost speciaal voor patiënten met coronagerelateerde klachten. Het pand aan de Halmaheirastraat bleek geschikt. ‘Die praktijk konden we helemaal afsluiten van de rest met tussendeuren en een soort sluis. Hier werden alle patiënten uit de Indische Buurt met coronaklachten ontvangen.’ 

De huisartsen uit de Indische Buurt zijn verenigd in een huisartsengroep (hagro), een samenwerkingsverband dat in normale tijden gebruikt wordt voor informatie-uitwisseling en gezamenlijke scholing. ‘In crisistijd blijkt zo’n verband, dat door het ontstaan van groepspraktijken aan relevantie had verloren, dan opeens heel waardevol. Echt samenwerken is er nu pas van gekomen. Beschermende middelen hebben we zelf moeten inkopen en ook de logistiek hebben we zelf opgezet. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Gezamenlijk werden er protocollen opgesteld. Alles wat in de vieze praktijk wordt aangeraakt, wordt na bezoek van een patiënt met alcohol afgenomen. En de patiënten werden in strikt gescheiden time slots ontvangen door één arts en één assistent gekleed in beschermende pakken.’  

Naar het nieuwe normaal

Inmiddels neemt het aantal nieuwe coronabesmettingen in Amsterdam af en is de coronapraktijk opgeheven. Allard legt uit dat het belangrijk is weer terug te keren naar een genormaliseerde situatie, omdat de lockdown zijn eigen gezondheidsrisico’s creëert. ‘In het begin durfden veel mensen niet te komen, omdat ze de huisartsenpraktijk als risicogebied zagen. Ik ben bijvoorbeeld gebeld door een man die last had van pijn op de borst, maar die vanwege het virus besloot pas later contact op te nemen. Het bleek naderhand een hartinfarct te zijn. Dat is gevaarlijk, als mensen zorg mijden die ze wel echt nodig hebben.’

Ook eenzaamheid ziet Allard als een gevaar. ‘Mijn assistente heeft contact opgenomen met alle mensen van boven de zeventig. Om een vinger aan de pols te houden, maar ook om in kaart te brengen of mensen klachten hebben die niet zijn gemeld.’ De mensen met een klein sociaal netwerk, die niet meer naar hun biljartclub of buurthuis kunnen, worden het hardst getroffen. ‘Ik denk dat het nu misschien even niet anders kan. Maar voor deze groep is het fijn als er perspectief komt. Een moment waarop ze hun kinderen weer gewoon kunnen ontvangen.’